De Noniz-familie

Lessen uit het Speelbos

Op een warme dag in het zuiden van Regenbooglaan, ver weg van de bewoonde wereld, woonde een familie: de Noniz-familie. De ouders van het gezin zijn twee grappige en super lenige acrobaten. Samen met hun zeven kinderen wonen ze op een magische plek. De Noniz zijn niet zomaar een paar “gewone” kinderen, nee, ze zijn allemaal heel bijzonder. Iedereen is anders, maar samen vormen ze een prachtige familie waar iedereen zichzelf kan zijn.

De Noniz wonen in Kelappi’s, huizen gemaakt van kokosnoten. En niet alleen dat: naast hun huis hebben ze een enorm wortelbos. En om het nog gekker te maken, hebben de Noniz in hun magische bos een heel bijzondere plek: het speelbos.

Overdag gaan de Noniz net als alle andere kinderen naar school, maar zodra ze thuiskomen, doen ze héle speciale dingen. De ouders vinden het namelijk heel belangrijk dat hun kinderen zichzelf kunnen zijn, en daarom hebben ze twee bijzondere plekken gemaakt.

Elke ochtend, zodra de Noniz wakker worden, gaan ze naar het wortelbos. Het wortelbos staat vol met prachtige kleuren en elke wortel heeft een eigen betekenis. Elke ochtend vraagt juf Agaath aan de kinderen wat ze die dag het meest nodig hebben: is het de rode wortel van vertrouwen? Of de gele wortel van zelfverzekerdheid? Het bos is zo bijzonder dat, wanneer ze een hap van de wortel nemen, ze net een beetje meer kracht krijgen om de dag vol zonneschijn aan te kunnen.

En als de kinderen thuiskomen van school, mogen ze elke dag spelen in het speelbos. Een bijzonder bos dat bestaat uit allerlei emoties. Daar wacht juf Agaath op de kinderen. Ze mogen kiezen welke emotie ze op dat moment het meest voelen en dan mogen ze het speciale pad volgen, dieper het bos in, naar het spel dat ze die dag mogen spelen. Is één van de Noniz een beetje boos? Dan kan hij of zij een spel spelen om de boosheid te voelen en los te laten. Zo leren de kinderen dat het helemaal oké is om elke emotie te voelen die ze hebben.

Ondertussen kijken de kinderen op school hun ogen uit. De Noniz-familie is écht een heel bijzondere familie. Ze zijn allemaal zo verschillend, maar toch zo lief.

Op een dag komt een vriend van de Noniz, Jepitto, naar een van hen toe:
"Ik voel me verdrietig… mijn opa is nu een sterretje in de hemel."
"Zal ik je eens wat zeggen?" zegt een van de Noniz.
"Je moet met mij mee naar het speelbos, naast ons magische huis! Dat gaat je helpen."

Even later gaat Jepitto met de Noniz mee naar huis. Hij kijkt zijn ogen uit. Wonen hier echt mensen in kokoshuisjes? En bestaat het speelbos écht? Met een beetje spanning, maar vol vertrouwen, stapt hij samen met de Noniz het bos in.
"Dit voelt fijn," zegt hij. "Ik ben niet alleen."

Na een middag vol spelletjes en avontuur in het speelbos zitten ze met z’n allen rond het kampvuur. Ze zingen liedjes en hebben de grootste lol.
"Ik ben niet meer verdrietig," zegt Jepitto.
"Het is eigenlijk heel fijn om zoveel familie om je heen te hebben. Dit moet ik mijn ouders vertellen!"

Op een dag, toen de zon hoog aan de hemel stond en de vogels luid zongen, werd het dorp van Regenbooglaan ineens donker. Grote wolken trokken over het land en een enorme storm barstte los. De wind huilde door de straten en de regen viel met bakken uit de lucht.

De Noniz-familie en hun vrienden, waaronder Jepitto, merkten al snel dat deze storm meer was dan zomaar een bui. Het was een test van samenwerking voor het hele dorp. Samen met alle dorpsbewoners werkten ze keihard om de huizen en de Kelappi’s te beschermen.

Langzaam brak de zon weer door en zagen ze de schade in het dorp. Ze waren niet verdrietig, maar voelden zich sterker dan ooit!

Na de storm kwamen de Noniz en hun vrienden samen in het speelbos. Ze gaven elkaar een dikke knuffel en waren dankbaar voor de warmte van hun gemeenschap. Nu wisten ze het zeker: wat er ook gebeurt, ze kunnen altijd op elkaar rekenen.

Een paar weken later verzamelde het hele dorp van Regenbooglaan zich rond het grote kampvuur. De familie van negen was uitgegroeid tot een gemeenschap van wel honderd bewoners.

"Kinderen," zeggen de ouders van de Noniz, "we hebben samen zoveel avonturen beleefd. Maar het belangrijkste dat wij als ouders hebben ontdekt, is dat rijkdom niet in spullen zit, maar in de kracht van liefde, vriendschap en gemeenschap. Jullie zijn allemaal uniek, en we hopen dat jullie altijd trouw blijven aan jezelf. Jullie zijn veilig en geliefd, en jullie hebben elkaar. Samen zijn we sterk en kunnen we elke uitdaging aan!"

En zo leefde de familie van Regenbooglaan nog lang en gelukkig. Samen!